[Light Novel Review] บันทึกเรื่องเล่าแห่งคิราคุโด

  สํ า นั ก โ อ ส ถ          นั ก พ ร ต น อ ก รี ต

หุ่ น เ ชิ ด สั ง คี ต          จั ก ก รี ด บ ร ร เ ล ง

 

 

บันทึกเรื่องเล่าแห่งคิราคุโด

 

 

キラク堂顛末記 (Kirakudo Tenmatsuki)

เรื่อง : SASAKI Teiko 

ภาพประกอบ : KATO Nao  

ลิขสิทธิ์ในญี่ปุ่น : Enterbrain, Inc.

ลิขสิทธิ์ในไทย : G-Plus Books (เครือ Animag Publishing)

จำนวน : 2 เล่มจบ

 

เล่ม 1 : เด็กหนุ่มผู้ใช้ผีเสื้อกับเทพธิดาแห่งความโกลาหล / 145.-

เล่ม 2 : นักเชิดตุ๊กตาสีนิลกับสิงโตศักดิ์สิทธิ์ / 145.-

 

 

'อุชิโอะ' เด็กหนุ่มผู้สืบเชื้อสาย 'ตระกูลนาคาซาวะ'

ที่มีเบื้องหน้าเป็นร้านยาสมุนไพรคิราคุโด

แต่เบื้องหลังเป็นนักเวทจูงนผู้กำจัดและคลี่คลายเรื่องที่เกี่ยวพันกับวิญญาณหรือภูตผีปีศาจ

 

จู่ๆ อุชิโอะก็ถูก 'ฮิจิริ' ผู้เป็นยายพามาที่ป่าในบาหลีอย่างกระทันหัน

และได้พบกับผู้ว่าจ้าง 'โทคิ' แดนเซอร์สาวสวยชื่อดังที่มีเทพสิงร่าง

แต่หลังเจอหน้ากันเพียงสามสิบนาที โทคิกลับบอกว่าจะเปลี่ยนตัวเพราะพึ่งพาไม่ได้

 

ฮิจิริจึงสั่งให้เขาไปพบอาจารย์คนใหม่เพื่อฝึกฝนตัวเอง

แต่อาจารย์คนนี้กลับเป็นหนุ่มรูปงามนิสัยพิลึกพิลั่นนามว่า 'นารุเสะ จุนยะ'

พบกันครั้งแรกอุชิโอะก็ถูกจู่โจมด้วยเวทมนตร์ที่ทำให้ขัดขืนไม่ได้ซะแล้ว

แถมวิธีการสอนยังหุนหันบ้าบิ่นแล้วก็เข้าใจยากสุดๆ

แล้วคนหัวทึ่มอย่างอุชิโอะจะไปเข้าใจได้ยังไงกันล่ะทีนี้

 

---

 

[ แนะนำตัวละคร ]

 

 

 

นาคาซาวะ อุชิโอะ

เด็กหนุ่มอายุสิบหกปี เป็นนักเวทฝึกหัด

ถึงจะเป็นลูกชายร้านขายยาแต่กลับแพ้ยาง่าย

เป็นเด็กใสซื่อ(บื้อ) และว่านอนสอนง่าย เพราะไม่ได้ไปโรงเรียน จึงไม่เคยได้รับอิทธิพลที่ไม่ดี

แถมยังได้รับการทะนุถนอมเลี้ยงดูมาอย่างดีตั้งแต่เล็ก เรียกได้ว่าเป็นคุณหนูตัวจริง

ดูเหมือนจะมีฟีโรโมนที่เรียกแต่คนแปลกประหลาดเข้ามาหาตัวเสมอ

เวทที่ถนัดคือ 'ผีเสื้อรับใช้' สามารถมองเห็นและควบคุมได้

 

 

 

นาคาซาวะ ฮิจิริ

ยายและญาติเพียงคนเดียวของอุชิโอะ

เป็นนักเวทจูงนอันดับหนึ่ง เจ้าเล่ห์ ชอบแกล้งคนอื่น เป็นคุณยายประเภทสิ่งมีชีวิตอันตราย

ถึงจะชอบแกล้งอุชิโอะแต่ก็รักและให้ความสำคัญอุชิโอะมาก

ที่ไม่ให้อุชิโอะไปโรงเรียนก็เพราะกลัวว่าไม่ได้อยู่ในสายตาแล้วจะเกิดอะไรขึ้น จึงให้ติดสอยห้อยตามอยู่ข้างตัว

 

 

 

นารุเสะ จุนยะ

อาจารย์คนใหม่ของอุชิโอะ เป็นชายหนุ่มรูปงาม นักเวทจูงนผู้เก่งฉกาจ

ชอบพูดออกนอกประเด็น จะพูดแต่เรื่องที่ตัวเองสนใจ ตอบอะไรไม่เคยตรงคำถาม

เป็นคนที่มีรสนิยมเฉพาะตัว พอเจอคนที่แต่งตัวไม่ถูกใจจะบังคับให้เปลี่ยนทันที

มีที่มาและพลังที่เป็นปริศนา

เวทที่ถนัดเป็นวิชานอกรีต เวทหลักที่ใช้คือ 'เชิดหุ่น'

 

 

 

โทคิ

แดนเซอร์ชื่อดังก้องโลก แต่ในอดีตเป็นแค่ไอด้อลที่ไม่เป็นที่รู้จัก

ให้ความสำคัญกับการเต้นยิ่งกว่าชีวิต

นิสัยเย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ชอบออกคำสั่ง

มีเทพรังดา (เทพธิดาแห่งการทำลายล้าง) สิงอยู่ในร่าง

จึงว่าจ้างนักเวทจูงนมาเพื่อคอยปกป้องโดยห้ามขับไล่เทพออกจากร่าง

เพราะถือว่านักเต้นที่มีเทพสถิตอยู่ในร่างเป็นเกียรติสูงสุด

 

 

 

โคดะ เจ อากิฮิโตะ

ผู้ดูแลร้านยาคิราคุโด

รูปร่างสูงใหญ่เหมือนคนรัสเซีย

เป็นคนใจกล้า ไม่เคยกลัวอะไร อบอุ่น ใจดี ช่างเอาใจใส่ ดูแลอุชิโอะมาตั้งแต่เล็ก

ไม่มีพลังวิญญาณและไม่เคยเห็นสิ่งลี้ลับ แต่รู้เรื่องเวทจูงนในระดับตื้นๆ

เพราะมีข้อตกลงกับฮิจิริว่าจะไม่ไปเกี่ยวข้องกับเวทจูงน เพื่อไม่ทำให้ฮิจิริเป็นกังวลจึงรักษาสัญญานั้นตลอดมา

 

 

 

คิริโกะ

ลูกค้าประจำร้านยาคิราคุโด

มีรสนิยมและจุดยืนเป็นผู้ชายแต่ชอบไล่ตามความงามแบบหญิงสาว

ไม่รู้เรื่องงานเบื้องหลังที่เป็นนักเวทจูงนของอุชิโอะกับฮิจิริ

 

---

 

[ Spoil ภาพประกอบ ]

คลิกที่ภาพเพื่อขยาย

 

 

หน้าแนะนำตัวละคร

 

 

 

ภาพประกอบจากบทที่ 1

การพบเจอกันครั้งแรกของอุชิโอะและโทคิในป่าบาหลี

 

 

 

ภาพประกอบจากบทที่ 2

อุชิโอะมาเจออาจารย์คนใหม่ครั้งแรก กลับโดนเจ้าตัวจับถอดเสื้อซะงั้น

 

 

---

 

[ ลงคะแนน ]

 

 

เนื้อเรื่อง

[ 6/10 ]

ฉากที่ใช้ อ.ซาซาคิบอกเป็นการจำลอง "ญี่ปุ่นในอีกมิติ ที่ไม่มีสงครามโลกครั้งที่ 2"

มีวัฒนธรรมและเทคโนโลยีล้ำหน้ากว่าความจริงเล็กน้อย

เรื่องราวที่ผสมผสานระหว่างอดีตและอนาคตอย่างลงตัว

 

ข้อคิดการดำเนินเรื่องคือ "สายใยสัมพันธ์" ของอุชิโอะและผู้คนรอบข้าง

คือการฝึกฝนทางด้านจิตใตที่ควบคู่ไปกับการฝึกฝนศาสตร์จูงน

ความอบอุ่น ความเชื่อใจ ความรักเป็นสิ่งที่จะผลักดันให้การตัดสินใจดำเนินไปทางดีหรือเลว

 

ออยรู้สึกว่าเรื่องนี้มีจุดที่งงๆ เยอะพอสมควรเลยค่ะ

คือการบรรยายบางช่วงก็ไม่ละเอียดจนดูเหมือนข้ามเหตุการณ์ไป

โดยเฉพาะตรงฉากต่อสู้ด้วยศาสตร์จูงนและจิตวิทยา ดูวกไปวนมาจนซับซ้อนไปหมด

ทำให้จินตภาพไม่ต่อเนื่องเท่าไหร่

อาจจะเป็นที่ต้นฉบับญี่ปุ่นหรือการแปลก็ไม่รู้แฮะ

 

ตอนฮาๆ ก็แทรกเข้ามาเป็นระยะ

ฮาแตกจริงๆ มุกเกรียนๆ แถมยังมีมุกส่อวายอยู่เยอะทีเดียว อ่านไปจิ้นไปสุขสมอภิรมย์ชื่นอุรา~

 

เรื่องนี้ศัพท์เฉพาะเยอะกว่า 'แยงกี้มิโกะ' ที่เคยบอกว่าเยอะแล้วซะอีก

แถมศัพท์เฉพาะบางคำยังไม่มีเชิงอรรถอีก -_-"

อย่างออยที่รู้เรื่องญี่ปุ่นในระดับหนึ่งก็ไม่เป็นไรมาก

แต่สำหรับคนไม่รู้เรื่อง อ่านแล้วรับรองว่างงเต๊กแน่ๆ

อยากให้นักแปลนักปรู๊ฟคำนึงถึงจุดนี้อีกนะคะ ไลท์โนเวลจะได้ติดตลาดบ้านเรามากยิ่งขึ้นด้วย

 

 

 

ตัวละคร

[ 7/10 ]

ความสัมพันธ์ของตัวละครจะเริ่มผูกกันไปเรื่อยๆ

สามารถจับอุปนิสัยของแต่ละคนได้ง่ายดี

ตัวประกอบทุกตัว (ที่ไม่มีในหน้าแนะนำตัวละคร) น่าสนใจ และมีหน้าที่เป็นของตัวเอง ซัพพอร์ทกันได้ดี

ถึงจะมีบทบาทน้อยแต่ก็ออกมาสร้างความผ่อนคลายหลังเนื้อหาที่ดราม่าเป็นระยะ

 

ตัวหลักอย่างอุชิโอะน่ารักมากกก

อุชิโอะมีพัฒนาการทางด้านจิตใจที่ไม่เลวเลย ยิ่งอ่านไปก็ยิ่งผูกพัน

คาแร็คเตอร์ประมาณน้องคนเล็กที่ได้รับการประคบประหงมเอาอกเอาใจจากพี่ๆ

เป็นคุณหนูโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว

และเพราะซื่อบื้อก็เลยมักจะโดนแกล้งเป็นประจำ

คนที่แกล้งอุชิโอะนี่คือทุกคนในเรื่องเลยล่ะ ..ก็นะ น่ารักขนาดนี้ใครเห็นก็อยากแหย่บ้างไรบ้าง~

 

 

 

ภาพประกอบ

[ 9/10 ]

สีหน้าปกจะโทนทึบๆ ดาร์คๆ เข้ากับเนื้อเรื่อง

รู้สึกดูมีกลิ่นอายของปริศนา พลังเหนือธรรมชาติ และเรื่องย้อนยุค

ภาพประกอบด้านในก็สวยมาก ลายเส้นคมเฉียบ

 

 

 

รวมคะแนน

 

[ 7 / 1 0 ]

 

---

 

{ Review ไลท์โนเวลเรื่องอื่นๆ ของ G-Plus }

 

❤ ~ตำนานซากุระ~ แยงกี้สาวพันธุ์มิโกะ

❤ บันทึกเรื่องเล่าแห่งคิราคุโด

❤ บริษัทพ่อบ้านรับจ้างไม่จำกัด

❤ บอนนี่ บล็องช์ จอมใจโจรสลัด

❤ ท่านหญิงจอมแก่นกับปีศาจเทนงู

❤ เจ้าชายจัดหนัก รักนะจุ๊บๆ

❤ รอยยิ้มของเจ้าหญิงอัญมณี

Repost: 06.04.2013

[Light Novel Review] ~ตำนานซากุระ~ แยงกี้สาวพันธุ์มิโกะ

พั น ธ สั ญ ญ า ชี้ นํ า          ช ะ ต า ก ร ร ม ถู ก ผั น ผ ว น

   อ ดี ต ที่ มิ ส ม ค ว ร          ผู ก ช น ว น เ งื่ อ น อํ า พ ร า ง

 

 

~ตำนานซากุระ~ แยงกี้สาวพันธุ์มิโกะ

 

 

ヤンキー巫女逢桜伝 (Yankee Miko Hououden)

เรื่อง : YUSAGI Kanoh 

ภาพประกอบ : KOSUMI Fujiko  

ลิขสิทธิ์ในญี่ปุ่น : Enterbrain, Inc.

ลิขสิทธิ์ในไทย : G-Plus Books (เครือ Animag Publishing)

จำนวน : เล่มเดียวจบ

ราคา : 150.-

 

 

'อาซึสะ' สาวมัธยมปลายที่ชีวิตแสนอับโชค เจอเรื่องซวยๆ มาตั้งแต่เด็ก

ผ่านเรื่องลำบากลำบนจนออกนอกลู่นอกทางกลายเป็น 'แยงกี้' ที่มีสมญานามว่าเมดูซ่า

 

อยู่ดีๆ วันหนึ่งเธอกลับสูญเสียพ่อแม่ไป ทั้งที่เตรียมใจแล้วว่าเหลืออยู่ตัวคนเดียว

กลับมีหญิงชราที่บอกว่าตนเป็นยายของอาซึสะ และจะรับเธอไปเลี้ยงดู

เนื่องจากยายเป็นผู้ดูแลศาลเจ้าโฮคุระ แห่งหมู่บ้านไคคะ ที่บ้านนอก

อาซึสะจึงต้องจำใจเป็น 'มิโกะ' ทั้งที่เคยเป็นอดีตแยงกี้แท้ๆ

 

ต่อมาอาซึสะก็ได้พบเรื่องน่าเหลือเชื่อเมื่อ 'โซเม โยชิโนบุ' นายแว่นสุดหล่อ เพื่อนร่วมชั้นที่คิดว่าเข้ามาหาเรื่อง

กลับมาขอร้องให้ช่วยตามหาพ่อตัวเองซะได้

และที่ยิ่งกว่านั้นคือนายแว่นคนนี้บอกว่าตัวเองเป็นเทพมือใหม่ !?

แล้วไหนจะยังมีบันทึกหมู่บ้านที่ถูกลบเหตุการณ์ไป

หมู่บ้านแสนบ้านนอกที่ดูเหมือนจะสงบสุขนี้ปิดบังอะไรบางอย่างไว้กันแน่...?

 

- ผลงานที่ได้รับรางวัลสาขา Girls ในงาน Enterbrain's 11th Entertainment Awards -

 

---

 

[ แนะนำตัวละคร ]

 

 

 

โฮคุระ อาซึสะ

- ผมยาวซอยเป็นชั้นๆ ย้อมสีทอง เจาะหูหลายรู แต่งตัวไม่เรียบร้อย -

ชีวิตแสนโชคร้ายเสมือนมีดาวอัปโชคตามติดตลอดเวลา ผ่านเรื่องอภิมหาซวยมาเยอะ

เพราะที่บ้านมีหนี้สิน เธอจึงต้องโดดเรียนไปทำงานพิเศษหาเงินเลี้ยงปากท้องและกลายเป็นแยงกี้ไป

แต่กลับต้องผันตัวกลายเป็นมิโกะด้วยความไม่เต็มใจสักนิด

ชอบทำอะไรแบบขอไปที เกลียดเรื่องยุ่งยาก ไม่ชอบพึ่งพาใคร และเป็นคนอารมณ์ร้อนบ้างตามประสาแยงกี้

 

 

 

โซเม โยชิโนบุ

- ผมสีดำ ตาสีดำ ผิวขาวนวล สวมแว่นตา รูปร่างผอมเพรียว ไม่เตี้ยหรือสูงเกินไป -

เพื่อนร่วมชั้นของอาซึสะที่หน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร แต่มีนิสัยเจ้าเล่ห์และเยือกเย็น

วาดฝันไว้ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่กลับถูกดึงให้มาเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เป็นไสยศาสตร์สุดๆ

เป็นลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับเทพ

เพิ่งจะเป็นเทพฝึกหัดก่อนอาซึสะมาได้เดือนเดียว

 

 

 

โฮคุระ อุเมะ

ยายของอาซึสะ ในตอนแรกดูเหมือนจะใจดี ...แต่ดีได้แค่สามวันแรก

หลังจากนั้นก็กลายเป็นยายแก่จอมโหดเพราะต้องคอยอบรมหลานสาวอดีตแยงกี้

ถึงจะจู้จี้ขี้บ่น แต่ปกติแล้วเป็นคนใจดีและขี้เป็นห่วง

 

 

 

ฮิซากิ

- ผมสีบลอนด์น้ำผึ้ง มีกิ๊บติดอยู่ที่ผมด้านหน้า ตาสีเขียว น้ำเสียงไพเราะ มีนกแก้วพูดได้เกาะอยู่บนบ่า -

เทพคุ้มครองที่สถิตอยู่เขตแดนข้างๆ หมู่บ้านไคคะ ภายนอกดูเป็นหนุ่มผู้ดี

แต่อาซึสะกลับพบว่าเจ้านี่ช่างเป็นเทพที่สุดแสนจะน่ารำคาญ และเพี้ยนสุดโต่ง

ชอบพูดญี่ปุ่นคำ อังกฤษคำ บางทีก็เอาภาษาอื่นมาปนเข้าไปมั่วๆ

ต่างกับนกแก้วของเขา ที่ดูมีความรู้และชอบใช้สำบัดสำนวน

 

 

 

โทเอนจิ มัทซึรุ

- ชายหนุ่มอายุราวสามสิบกว่าๆ ผมสีน้ำตาลจัดทรงเรียบร้อย ดูเป็นสุภาพบุรุษ มีรอยยิ้มอ่อนโยน -

ผู้นำตระกูลโทเอนจิ ตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากที่สุดในหมู่บ้านไคคะ

ปกติทำงานที่โตเกียว จะกลับมาที่หมู่บ้านนานๆ ครั้ง เป็นที่หลงใหลของสาวๆ ในหมู่บ้าน (แต่พี่แกมีครอบครัวแล้ว)

ดูเหมือนจะมีความลับซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้น

 

---

 

[ Spoil ภาพประกอบ ]

คลิกที่ภาพเพื่อขยาย

 

 

หน้าแนะนำตัวละคร

 

 

 

ภาพประกอบจากบทที่ 1

การเจรจาของอาซึสะและโยชิโนบุ

 

 

 

ภาพประกอบจากบทที่ 2

ฮิซากิ เทพที่น่าปวดหัวและยังเพี้ยนสุดโต่ง (ᇴεᇴ)

 

 

 

ภาพปิด

อ.โคซูมิ ฟูจิโกะ เขียนมาแสดงความยินดีให้ อ.ยูซากิ คาโน่

รู้สึกเห็นด้วยกับความคิดเห็นของ อ.โคซูมิ อย่างแรง >ω<

 

 

---

 

[ลงคะแนน]

 

 

เนื้อเรื่อง

[ 7/10 ]

ตอนแรกเห็นหน้าปก ชื่อเรื่อง ประกอบกับเรื่องย่อแล้ว นึกว่าจะเป็นเรื่องที่แฟนตาซีเว่อร์ๆ

แต่เรื่องกลับธรรมดากว่าที่คิด 

ถึงจะไม่เว่อร์แต่เนื้อหาสนุกน่าติดตาม ไม่ช้าไม่เร็วเกินไป

 

นางเอกกับพระเอกร่วมมือกันไขปริศนาตามหาพ่อพระเอก

แต่ก็ได้เจอเงื่อนงำปริศนาใหม่ขึ้นมาทำให้หัวหมุนเข้าไปอีก

ในเรื่องก็จะมีมุกตลกแทรกให้ขำกลิ้งเป็นระยะ ยิ่งตอนจบนี่ฮาก๊ากจริงๆ

 

เรื่องนี้มีศัพท์เฉพาะเกี่ยวกับเรื่อง มิโกะ เทพ พิธีกรรม โน่นนี่นั่นบลาๆๆ ค่อนข้างเยอะ

ถึงจะมีคำอธิบาย แต่ถ้าคนที่ไม่ค่อยอ่านการ์ตูน, นิยายญี่ปุ่นจะนึกภาพตามไม่ออก

สรุปคือต้องมีความรู้โอตาคุขั้นพื้นฐานถึงจะอ่านสนุกจริงๆ น่ะนะ ฮ่าๆ

แต่สำนวนการแปลดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วเพลินดีไม่มีติดขัด

 

 

 

ตัวละคร

[ 7/10 ]

ตัวละครมีน้อยมากกกก.. ราวๆ 5-6 คนเอง

ตัวประกอบเด่นๆ อย่างฮิซากิกับโทเอนจิมีบทน้อยเกินไป

 

ออยคิดว่าสิ่งที่ผิดพลาดคือ อ.ยูซากิ คาโน่ ย้ำยัดเยียดว่าอาซึสะเป็นแยงกี้มากเกินไปหน่อย

ออยว่าควรจะให้คนอ่านเห็นภาพเองจะทำให้เข้าถึงตัวละครได้ดีกว่านี้

นิสัยของอาซึสะที่ออยชอบก็คือตรงที่เป็นคนเถรตรง ไม่เสแสร้ง

ไม่ชอบการพึ่งพาคนอื่น ดูซึนเดเระน่ารักเนอะ (:

ส่วนพระเอกนี่บทยังไม่ค่อยส่งเท่าไหร่ คาแร็คเตอร์ไม่แน่นอนยังไงไม่รู้ แต่รวมๆ แล้วน่ารักดีค่ะ

 

 

 

ภาพประกอบ

[ 7/10 ]

ลายเส้นสวยงาม แต่ดูเหมือน อ.โคซูมิ ฟูจิโกะ จะถนัดวาดภาพผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

นางเอกสาวซ่าส์เลยดูเหมือนเด็กหนุ่มจอมแก่น แต่ก็น่ารักก ❤ (◍ゝω・◍)

 

อ.โคซูมิ ก็คือคนเดียวกับผู้เขียนเรื่อง Samurai Drive ของค่าย NED นั่นเองเจ้าค่ะ

มี 8 เล่มจบ จิ้นแบบฟินสุดๆ หนุ่มๆ หล่อมว๊ากกก ! สาวฟุห้ามพลาดน๊า

ตอนออยเห็นภาพปกไม่รู้หรอกว่าใครวาด ซื้อเพราะเรื่องย่อน่าสนใจล้วนๆ

พอมาเปิดดูภาพประกอบด้านในแล้วเห็นมันคุ้นๆ นี่แหละถึงนึกได้

 

 

 

 

รวมคะแนน

 

[ 7 / 10 ]

 

---

 

ช่วงนี้เป็นฤดูกาล Review ไลท์โนเวลสำนักพิมพ์  G-Plus  นะคะ

เพราะออยฟินที่ G+ ซื้อ LC ไลท์โนเวลเรื่อง ผู้พิทักษ์สวน โมจิซึกิ โซชิโร่ มาแล้ว!

 

 

เป็นเรื่องที่ออยเสนอ LC ไปเมื่อปีที่แล้วเองล่ะเจ้าค่ะ ~

ได้มาจริงๆ ด้วย ฟินมากมาย~ ชาบูชาบู ヾ(◍'౪`◍)ﾉﾞ

เล่ม 2 จะออกในงานสัปดาห์หนังสือ'41 ที่จะถึงนี้นะคะ ...อวยอวยอวย...

 

---

 

{ Review ไลท์โนเวลเรื่องอื่นๆ ของ G-Plus }

 

❤ ~ตำนานซากุระ~ แยงกี้สาวพันธุ์มิโกะ

❤ บันทึกเรื่องเล่าแห่งคิราคุโด

❤ บริษัทพ่อบ้านรับจ้างไม่จำกัด

❤ บอนนี่ บล็องช์ จอมใจโจรสลัด

❤ ท่านหญิงจอมแก่นกับปีศาจเทนงู

❤ เจ้าชายจัดหนัก รักนะจุ๊บๆ

❤ รอยยิ้มของเจ้าหญิงอัญมณี

Repost: 26.03.2013

[Manga Review] ลุ้นรัก บ้านพักอลวน

หลังไปกอบโกยการ์ตูนจากงานหนังสือมาดอง ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเคลียร์สต็อกค่าา ◝(⁰▿⁰)◜ ปรากฏว่าเมื่อคืนออยไปเจอเรื่องโดนใจใช่เลยมา นั่นก็คือเรื่อง  

ลุ้นรัก บ้านพักอลวน

ชื่อไทยแอบเฟลนะ -___-" ชื่อญี่ปุ่น Ai no Moto ni Tsudoe เรื่อง/ภาพโดย SAKAMOTO Miku จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์บงกช มีทั้งหมด 4 เล่มจบ  

เรื่องมีอยู่ว่า อิวาเสะ ยูกิ สาวน้อยอายุ 18 ต้องไร้ที่อยู่อันเนื่องมาจากโรงงานของพ่อล้มละลาย แม่เสียไปตั้งแต่ยูกิอยู่ ม.ต้น ส่วนพ่อแบกรับหนี้ 80 ล้านไว้แล้วหายตัวไป แต่กลับจ่ายค่าเรียนมหา'ลัยทั้ง 4 ปีของยูกิไว้แล้ว ยูกิจึงระเห็จระเหินไปอยู่ในบ้านพักที่เห็นว่าราคาถูกที่สุดมีชื่อว่า "รัก☆ชั่วนิรันดร์..." เมื่อมาถึงยูกิพบว่าบ้านพักหลังนี้นั้นทรุดโทรมซอมซ่อสุดๆ และยังมีเจ้าของเป็นหนุ่มเซอร์ท่าทางไม่รับแขกชื่อ โทซาวะ ไอ นอกจากยูกิแล้วยังมีชายหนุ่มหล่อน่ารัก ทาเคชิตะ ยูเมจิ มาเข้าพักอีกคน ซึ่งเข้าเรียนมหาลัยเดียวกันกับยูกิ ต่อมายูกิและยูเมจิก็ได้พบว่าเจ้าของบ้านพักสุดเซอร์อย่างไอ ที่จริงเป็นอาจารย์หนุ่มสุดหล่อในมหา'ลัยของพวกเขา แล้วชีวิตที่แสนอัตคัดขัดสนของคนจนไร้เบี้ยทั้งสามที่ต้องต่อสู้กับความแร้นแค้นในแต่ละวันก็ได้เริ่มขึ้น

 

SPOIL จ้า~ สปอยล์รูปเน้นๆ

[ เอารูปมาจากเล่มหนึ่งเท่านั้นจ้า อ่านจากขวาไปซ้ายแบบญี่ปุ่นนะ ]

เรื่องลุ้นรักฯ เป็นแบบจบในตอน แนวหลักๆ คือ Slice of life (ประมาณว่าเรื่อยๆ อบอุ่น ใสๆ ฟีลกู๊ด) ลุ้นรักฯ ทำให้ออยปลื้มจริงๆ ถึงได้เอามารีวิว ฮุฮุ (≧ω≦)  

 

นางเอกของเรื่อง ยูกิจัง เป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย มีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์ ใจดี เข้มแข็ง อบอุ่น อ่อนโยน นุ่มนวล ช่างเป็นนางเอ๊กนางเอกทุกกระเบียดนิ้วอะไรอย่างนี้น๊า~ ก็นางเอกนี่คะ

 

ไอซัง อายุ 28 ปี (แก่ง่ะ) เป็นเจ้าของบ้านพัก แต่กลับไม่อยากให้มีคนมาพัก เปิดตัวในสภาพหนุ่มแว่นแสนเซอร์

 

ถึงแม้ไอซังจะเป็นหนุ่มหน้าตาดี แต่นิสัยที่เป็นตัวของตัวเองสุดๆ ทำอะไรตรงไปมา ถึงจะเนื้อหอมในหมู่นักศึกษาแต่ก็ไม่มีใครคิดจริงจัง อา... แลดูน่าสมเพชนิดๆ นะ ฮ่าๆๆ

 

ส่วนยูเมจิ เพราะที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่มีพี่น้อง 10 คน (ยูเมจิเป็นพี่คนรอง) พอขึ้นมหา'ลัยที่บ้านจึงถือโอกาสเฉดหัวออกมา อาภัพแท้ หน้าตาทั้งเท่ห์และน่ารัก นิสัยก็น่ารักเป็นธรรมชาติ เป็นคนที่เนื้อหอมโดยแท้จริงไม่เหมือนไอซัง

 

ดูเหมือนยูเมจิจะเป็นคนที่ปรับตัวง่ายนะ

 

แนะนำตัวกันพอกรุบกริบ ดูก็รู้ว่าสามคนนี้มันรั่วจริงๆ

 

ทัศนคติของสาวๆ ต่อสองหนุ่ม

 

ชีวิตในแต่ละวันของทั้งสาม

 

 

ต้องต่อสู้กับความอัตคัดขัดสนด้วยการประหยัดค่าใช้จ่ายกันแบบสุดๆ

 

ยูกิพยายามต่อสู้ความยากจนด้วยการมองโลกในแง่ดีมาตั้งแต่เล็ก เธอสนิทกับพ่อมากๆ มักจะทำอะไรด้วยกันเสมอ เมื่อแยกจากกันจึงทำให้รู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวไม่น้อย ถึงจะรู้สึกเศร้า ยูกิก็จะยิ้มสู้เสมอ แต่ไอซัง (เจ้าของหอพัก) และยูเมจิดูออก จึงปลอบโยนยูกิไม่ให้รู้สึกโดดเดี่ยว และทำให้ยูกิรู้สึกว่าเป็นตัวแทนของครอบครัว (ขวาไปซ้าย)

     

 

ยูกิจังนางเอกประเภทเยียวยาอาอาอา... อยากได้...

 

ใครๆ ก็ต้องสยบต่อหน้าตาใสซื่อนั้น ...น่ากลัวในหลายๆ ความหมายนะคนแบบนี้ ฮ่าๆ

 

ยูกิจังซื่อเรื่องความรักแบบหนุ่มสาว จะเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองช่วงท้ายเล่มสามถึงจบเรื่อง เพราะฉะนั้นสามเล่มแรกจะเน้นเรื่องความสัมพันธ์แบบครอบครัว ทั้งสามจะค่อยๆ ผูกพันกัน จนรู้สึกว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน อบอุ่นและมีความสุข อ่านไปยิ้มไปเลยล่ะ

   

บ้านพักสุดโทรม สถานที่รวบรวมความทรงจำแสนอบอุ่น ชื่อ "รัก☆ชั่วนิรันดร์..." ก็เปลี่ยนมาเพื่อไล่แขกนี่เอง

 

ลุ้นรักฯ ให้ความรู้สึกหลากหลายมากเลย ทั้งสนุกสนาน ตลก มีความสุข เศร้า ซึ้ง ไม่ว่าจะอารมณ์ไหนก็ประทับใจได้ทุกตอน เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายเลย โลกสวยดีจริงๆ นางร้ายที่จะมาแย่งชิงพระเอกก็ไม่มี แถมพระเอกทั้งคู่ยังไม่เคยมีคนรักอีก สำหรับออย ออยชอบนะ ฮุฮุ ออยไม่ชอบเรื่องที่พระเอกเคยมีคนรักอ่ะ คือถ้านางเอกเป็นรักแรกของมัน เวลามันเขิน ดีใจ หึง ความรู้สึกจะประมาณว่า "อีนี่เคยเป็นแบบนี้กับนางเอกคนเดียว" แอบปลื้มใจแทนนางเอก ฮ่าๆ 4 เล่มจบจัดว่าลงตัวแล้ว ไม่ยืดมากไม่สั้นไป กำลังพอดีเลยล่ะ  

พูดถึงรูปเล่มบ้าง หน้าปกไม่สวยเลยเนอะ ดูไม่น่าสนใจเท่าไหร่ แต่ลายเส้นด้านในโอเคเลย ไม่รกมาก (แต่ออยว่าสาวๆ ส่วนใหญ่ชอบลายเส้นรกๆ) ทั้งสี่เล่มไม่มีเรื่องสั้นเลย ชอบมากกก ออยไม่ชอบเรื่องที่มีเรื่องสั้นแถมเลยล่ะ ฮ่าๆๆ  

แล้วตรงช่องว่างที่ให้นักเขียนบ่น ที่เป็น 1/4 กับหน้าพิเศษท้ายเล่มอ่ะ อาจารย์ไม่ค่อยเขียนยืดยาวเพราะให้เหตุผลในท้ายเล่มสามว่า "กลัวมันจะไปขัดจังหวะการอ่านการ์ตูน" โอวววว ปลื้มจริงๆ ออยไม่ชอบนักเขียนที่พล่ามยืดยาว (แล้วไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง) เท่าไหร่ แต่บางคนก็บอกว่าชอบเพราะมันทำให้เราได้รู้มุมมองนักเขียนอ่ะเนอะ

 

ออยชอบให้นักเขียนวาดรูปแทนมากกว่า อันนี้เป็น 1/4 ในเล่มสาม เอามาต่อกันแล้วน่ารัก (ทั้ง 4 ช่องเป็นคนละรูป อยู่คนละหน้ากัน)

 

ที่สำคัญ คืออ่านมาแล้วคิดตั้งแต่ตอนแรกเลยล่ะว่าลุ้นรักฯ คล้ายกับ Love So Life มากกกกกกก! โดยเฉพาะนิสัยยูกิจังเหมือนกับชิฮารุจัง นางเอกของ Love So Life สุดๆ แนวอบอุ่นเหมือนกัน สนุกกว่าลุ้นรักฯ ซะอีก (ชะอ้าว..) เรื่อง/ภาพโดย KOUCHI Kaede ของสำนักพิมพ์ Cute Comics (เครือ NED) มีทั้งหมด 17 เล่มจบ ส่วนพี่ไทยออกมา 7 เล่ม คาดว่าโดนลอยแพเรียบร้อยจ้า 55555555555555555555555555555 ...ในเลข 5 นั้นมีน้ำตา

นาคามุระ ชิฮารุ สาวน้อย ม.ปลายที่เติบโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็ก เธอมีความใฝ่ฝันคือเป็นพี่เลี้ยงเด็ก จึงทุ่มเททำงานพิเศษในเนอร์สเซอรี่ และเนื่องจากสองแฝดแสนซนที่ผู้ปกครองมาฝากไว้ติดชิฮารุแจ มัตสึนางะ เซย์จิ ผู้ประกาศข่าวที่เป็นผู้ปกครองของสองแฝดจึงได้จ้างแกมขอร้องให้ชิฮารุมาดูแลสองแฝดที่บ้าน

สนุกมากกกกก! ทั้งชิฮารุ ทั้งสองแฝดน่ารักน่าหยิกสุดๆ ไปเลย ชิฮารุกับยูกิเป็นนางเอกที่นิสัยเหมือนกันเป๊ะๆ เวลาทำตัวไม่ถูกตอนมีความรักยังเหมือนกันเลย

Repost: 03.11.2012