Midnight Chronicles
Mayonaka Chronicle (真夜中クロニクル)
เรื่อง : Nagira Yuu
ภาพ : Oyamada Ami
จำนวน : เล่มเดียวจบ
*SPOILER ALERT : รีวิวมีสปอยล์เนื้อหาบางส่วน*
[ โยโค × นีนะ ]
สึดะ นีนะเป็นโรคแพ้รังสียูวีจึงไม่สามารถโดนแสงแดดได้ ตอนชั้นประถม หลังจากเพื่อนๆ รู้ก็พากันตีตัวออกห่างด้วยความรังเกียจ กลั่นแกล้งจนเขากลายเป็นคนเก็บกด มืดมน ปิดกั้นตัวเอง เก็บตัวอยู่แต่ในห้องและใช้ชีวิตตอนกลางคืน วันหนึ่งในสวนสาธารณะยามค่ำคืน นีนะในวัยสิบแปดได้พบกับมาชิตะ โยโค เด็กชายที่อายุน้อยกว่าเจ็ดปีที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวดวงตะวัน โยโคเข้ามาตีสนิทนีนะโดยไม่ย่อท้อแม้จะถูกผลักไส นีนะได้รู้ว่าโยโคเองก็มีปัญหาชีวิต โยโคเป็นดาราเด็กจึงโดนเพื่อนกลั่นแกล้งคล้ายกับตัวเขา เปลือกที่นีนะห่อหุ้มตัวเองไว้ค่อยๆ กระเทาะออกทีละนิด
อยู่มาวันหนึ่ง พวกเขาพากันหนีออกจากบ้านเพื่อหลบจากปัญหาที่รุมเร้า แต่นีนะกลับแพ้แสงแดดจนต้องเข้าโรงพยาบาล โยโคให้สัญญากับตัวเองว่าโตขึ้นจะเป็นชายที่แข็งแกร่งเพื่อปกป้องนีนะให้ได้ ทว่าชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด ห้าปีต่อมา นีนะได้เป็นนักแต่งเพลงสำหรับเด็ก ส่วนโยโคสานต่ออาชีพนักแสดง แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จนัก ความฝันที่จะเป็นเป็นที่พึ่งให้นีนะช่างอยู่ห่างไกลความเป็นจริง
__________________________________________________
จังหวะการดำเนินเรื่องลงตัวมากกกก ทั้งที่ดูเนิบนาบแต่ไม่ทำให้รู้สึกว่ายืดเยื้อน่าเบื่อเลยสักนิด รู้สึกอินไปกับการเฝ้าดูการพัฒนาความสัมพันธ์พระ-นายที่เหมือนการก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้นอย่างช้าๆ ความรักบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแต่ทำให้เขินแรงมาก การเชื่อมโยงเพื่อแก้ปมตอนท้ายเรื่องมีความสมเหตุสมผล มีมุกตกคิ้วท์ๆ แทรกเป็นระยะอ่านแล้วอมยิ้ม มีพอยต์ที่เราประทับใจหลายจุด ชอบประเด็นที่นายเอกถ่ายทอดความเป็นตัวเองลงไปในบทเพลงที่แต่งเพื่อสะท้อนความรู้สึกผ่านท่วงทำนอง เป็นการทำให้คนอื่นรับรู้ตัวตนสำหรับคนที่ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว อ่านแล้วเมโลดี้เพลง ost. ฟีลเหงาๆ ที่ใช้ประกอบอนิเมะหรือซีรีส์ดราม่าน้ำตานองของญี่ปุ่นลอยมาในหัวเลย (ประมาณ 'One more time, One more change' อะไรงี้) โอ๊ยแกมันดีงามไปหมดควรไปอ่าน แนะนำว่าตอนอ่านอย่าด่วนได้ใจเร็วนะ ละเมียดละไมไปกับความสัมพันธ์ที่พัฒนาไปทีละขั้นแล้วจะซาบซึ้งตรึงใจเหมือนเรา
นายเอกเรื่องนี้มีอิมเมจเป็นแมวจอมหยิ่ง ซึ่งทาสแมวอย่างเรายินยอมหมอบกราบด้วยความเต็มใจ เป็นหนุ่มรูปงามแฝงความมืดมน แต่ปมในวัยเด็กทำให้มองโลกในแง่ร้ายคิดว่าตัวเองน่าเกลียด นางมีนิสัยอย่างหนึ่งที่เราชอบมาก คือเป็นพวกพูดออกไปตามที่คิดไม่ได้ กรณีเดียวกับเด็กน้อยที่ยังไม่มีพัฒนาการด้านการสื่อสารเพราะไม่ค่อยปฏิสัมพันธ์กับใครอ่ะ อึดอัดอยากจะอธิบายแทบตายก็ได้แต่ปล่อยผ่าน เลยทำให้ดูเป็นคนเย็นชาทั้งๆ ที่แท้จริงโคตรใสซื่อ ฮืออออ เอ็นดูแรง ตอนอ่านนี่อินกับการเอาใจช่วยให้นางหลุดพ้นจากปมในใจสุดๆ
ส่วนพระเอกนี่แก่แดดตั้งแต่เด็ก อยู่ประถมก็มาเต๊าะนายเอกที่อยู่มัธยมปลายแล้ว นับถือในความทุ่มเทพยายามและรักมั่นคงของน้องมาก เอาใจเราไปเลย สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าปลื้มปริ่มกับพระนายที่ต่างก็ซิงทั้งคู่ นิยายวายที่พระเอกซิงนี่แม่งหายากยิ่งกว่างมเข็มอีก
คะแนน : 5/5
*การให้คะแนนขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคล*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น