วันพฤหัสบดีที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2560

[BL Novel Review] Overnight Love

Overnight Love

Yoigoshi no Koi (宵越しの恋)

เรื่อง : Kawakoto Yuika

ภาพ : Hashimoto Aoi

จำนวน : เล่มเดียวจบ

 

 

*SPOILER ALERT : รีวิวมีสปอยล์เนื้อหาบางส่วน*

 

[ จุนเป × มิฮิโระ ]

     โอซากะ มิฮิโระติดนิสัยการใช้ชีวิตโดยคอยสังเกตคนรอบข้างและทำตัวให้กลมกลืนเพื่อไม่ให้ตัวเองแตกแยกจากคนอื่น สมัยเรียนมัธยม เพื่อนของมิฮิโระแค้นที่โดนแฟนสาวทิ้งเพราะเธอไปชอบโคจิยะ จุนเป เพื่อนร่วมห้องหนุ่มหล่อผู้เงียบขรึม จึงกุข่าวว่าจุนเปแอบชอบมิฮิโระ ตั้งแต่นั้นมาจุนเปก็ถูกเพื่อนล้อเลียนว่าเป็นโฮโมและตีตัวออกห่าง มิฮิโระได้แต่คล้อยตามเพื่อนๆ แม้จะไม่ชอบใจนัก ทว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขากลายเป็นฝ่ายมองหาจุนเป ทั้งที่ฝ่ายนั้นก็ไม่ได้มีทีท่าสนใจเขาสักนิด เป็นเขาต่างหากที่เอาแต่มองตามแผ่นหลังอีกฝ่ายเสมอมา

     สิบเอ็ดปีต่อมา มิฮิโระในวัยยี่สิบเก้าได้เป็นช่างทำขนมและเปิดร้านร่วมกับแฟนสาวที่รู้จักกันตอนไปเรียนทำขนมที่สเปน แต่แล้วมิฮิโระก็จับได้ว่าแฟนของเขานอกใจ เมื่อถามเหตุผลกลับโดนโทษว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้รักเธอมาก ที่คบกันมาก็แค่ทำตามหน้าที่จากนิสัยว่าไงว่าตามกัน คืนนั้นมิฮิโระไปงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนสมัยมัธยม เขาดื่มเหล้าจนเมาพลัดตกบันได

     เมื่อฟื้นขึ้นมามิฮิโระพบว่าตนสูญเสียความทรงจำชั่วคราว พยาบาลบอกว่าคนที่พามาส่งโรงพยาบาลเป็นชายหนุ่มซึ่งอ้างว่าเป็นคนรักของเขา ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงความทรงจำมิฮิโระก็กลับมาและรู้ว่าตนไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ทั้งยังเพิ่งเลิกกับแฟนสาวด้วย ไม่นานผู้ชายที่โกหกว่าเป็นคนรักก็ก้าวเข้ามาในห้อง มิฮิโระต้องตกตะลึงเมื่อพบว่านั่นคือจุนเปที่ไม่ได้พบกันเลยหลังจากเรียนจบ ม.ปลาย เขาแกล้งคล้อยตามจุนเปโดยไม่บอกว่าความทรงจำกลับคืนมาแล้วเพื่อจับผิดว่าเหตุใดจุนเปจึงต้องโกหก หลังออกจากโรงพยาบาล จุนเปพามิฮิโระไปอยู่ที่แมนชั่น คอยดูแลเอาใจใส่อย่างอ่อนโยนจนมิฮิโระเกิดความสับสน ความรู้สึกหวั่นไหวที่เคยเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วเริ่มกลับมาอีกครั้ง

__________________________________________________

 

     ปมเรื่องไม่ซับซ้อนเดาทางง่ายแต่ยังมีความน่าติดตามอยู่ คนหนึ่งโกหกว่าความจำเสื่อม อีกคนโกหกว่าเป็นคนรัก ความสัมพันธ์ละมุนละไมเรียบเรื่อยไม่หวือหวา จัดว่าอ่านได้เรื่อยๆ หาวเป็นพักๆ มีกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ๊นญี่ปุ่นเพราะตระกูลพระเอกประกอบกิจการร้านขนมเก่าแก่ สิ่งที่จะได้พบบ่อยมากในเรื่องคือกิโมโน พิธีชงชา ขนมญี่ปุ่นโบราณ ซึ่งจะมีการใช้คำทับศัพท์ที่เราไม่รู้จักเยอะมากจนอ่านแล้วรำคาญใจเบาๆ เนื่องจากจินตนาการไม่ออก

     ชอบแง่คิดในการใช้ชีวิตที่สอดแทรกผ่านบทบาทของนายเอกซึ่งถูกปลูกฝังให้คอยสังเกต ทำตัวกลมกลืนกับคนอื่นเพื่อปกป้องหน้าตาและรักษาจุดยืนของตัวเอง จนบางครั้งก็ทำให้พลาดสิ่งที่ต้องการจริงๆ ไป แบบสมมติว่ามีทางแยกสองทาง นางจะเลือกเลี้ยวไปทางที่คนส่วนใหญ่ไปกันทั้งที่ในใจคิดว่าอยากไปอีกทางมากกว่า กว่าจะรู้ตัวว่าสิ่งที่ต้องการอยู่ปลางทางฝั่งโน้นก็กลับไปเลี้ยวใหม่ไม่ทันแล้ว ซึ่งคนที่มีวิถีชีวิตแบบนี้ในสังคมมีอยู่เยอะมาก โดยเฉพาะคนญี่ปุ่นนี่สุดโต่งเลยแหละ

     สมุดโน้ตที่อยู่บนภาพปกหนังสือเป็นบันทึกประจำวันของนายเอกที่พระเอกเป็นคนแนะนำให้เขียนเพื่อกระตุ้นความทรงจำ ความฟินอยู่ตรงที่เวลานายเอกเขียนบันทึกในแต่ละวัน นางจะเขียนเรื่องที่ตัวเองสงสัยเกี่ยวกับพระเอกลอยๆ พอพระเอกอ่านก็จะตอบโดยใช้การกระทำอ้อมโลก อย่างเช่นพูดคำตอบเนียนๆ ระหว่างสนทนางี้ ใช้ซอสเขียนคำตอบบนไข่เจียวงี้ เป็นไอเดียการจีบกันที่ก๊าวใจดี

 

คะแนน : 2/5

*การให้คะแนนขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคล*

 

[BL Novel Review] Midnight Chronicles

Midnight Chronicles

Mayonaka Chronicle (真夜中クロニクル)

เรื่อง : Nagira Yuu

ภาพ : Oyamada Ami

จำนวน : เล่มเดียวจบ

 

  

*SPOILER ALERT : รีวิวมีสปอยล์เนื้อหาบางส่วน*

 

[ โยโค × นีนะ ]

      สึดะ นีนะเป็นโรคแพ้รังสียูวีจึงไม่สามารถโดนแสงแดดได้ ตอนชั้นประถม หลังจากเพื่อนๆ รู้ก็พากันตีตัวออกห่างด้วยความรังเกียจ กลั่นแกล้งจนเขากลายเป็นคนเก็บกด มืดมน ปิดกั้นตัวเอง เก็บตัวอยู่แต่ในห้องและใช้ชีวิตตอนกลางคืน วันหนึ่งในสวนสาธารณะยามค่ำคืน นีนะในวัยสิบแปดได้พบกับมาชิตะ โยโค เด็กชายที่อายุน้อยกว่าเจ็ดปีที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวดวงตะวัน โยโคเข้ามาตีสนิทนีนะโดยไม่ย่อท้อแม้จะถูกผลักไส นีนะได้รู้ว่าโยโคเองก็มีปัญหาชีวิต โยโคเป็นดาราเด็กจึงโดนเพื่อนกลั่นแกล้งคล้ายกับตัวเขา เปลือกที่นีนะห่อหุ้มตัวเองไว้ค่อยๆ กระเทาะออกทีละนิด

     อยู่มาวันหนึ่ง พวกเขาพากันหนีออกจากบ้านเพื่อหลบจากปัญหาที่รุมเร้า แต่นีนะกลับแพ้แสงแดดจนต้องเข้าโรงพยาบาล โยโคให้สัญญากับตัวเองว่าโตขึ้นจะเป็นชายที่แข็งแกร่งเพื่อปกป้องนีนะให้ได้ ทว่าชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด ห้าปีต่อมา นีนะได้เป็นนักแต่งเพลงสำหรับเด็ก ส่วนโยโคสานต่ออาชีพนักแสดง แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จนัก ความฝันที่จะเป็นเป็นที่พึ่งให้นีนะช่างอยู่ห่างไกลความเป็นจริง

__________________________________________________

 

     จังหวะการดำเนินเรื่องลงตัวมากกกก ทั้งที่ดูเนิบนาบแต่ไม่ทำให้รู้สึกว่ายืดเยื้อน่าเบื่อเลยสักนิด รู้สึกอินไปกับการเฝ้าดูการพัฒนาความสัมพันธ์พระ-นายที่เหมือนการก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้นอย่างช้าๆ ความรักบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแต่ทำให้เขินแรงมาก การเชื่อมโยงเพื่อแก้ปมตอนท้ายเรื่องมีความสมเหตุสมผล มีมุกตกคิ้วท์ๆ แทรกเป็นระยะอ่านแล้วอมยิ้ม มีพอยต์ที่เราประทับใจหลายจุด ชอบประเด็นที่นายเอกถ่ายทอดความเป็นตัวเองลงไปในบทเพลงที่แต่งเพื่อสะท้อนความรู้สึกผ่านท่วงทำนอง เป็นการทำให้คนอื่นรับรู้ตัวตนสำหรับคนที่ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว อ่านแล้วเมโลดี้เพลง ost. ฟีลเหงาๆ ที่ใช้ประกอบอนิเมะหรือซีรีส์ดราม่าน้ำตานองของญี่ปุ่นลอยมาในหัวเลย (ประมาณ 'One more time, One more change' อะไรงี้) โอ๊ยแกมันดีงามไปหมดควรไปอ่าน แนะนำว่าตอนอ่านอย่าด่วนได้ใจเร็วนะ ละเมียดละไมไปกับความสัมพันธ์ที่พัฒนาไปทีละขั้นแล้วจะซาบซึ้งตรึงใจเหมือนเรา

     นายเอกเรื่องนี้มีอิมเมจเป็นแมวจอมหยิ่ง ซึ่งทาสแมวอย่างเรายินยอมหมอบกราบด้วยความเต็มใจ เป็นหนุ่มรูปงามแฝงความมืดมน แต่ปมในวัยเด็กทำให้มองโลกในแง่ร้ายคิดว่าตัวเองน่าเกลียด นางมีนิสัยอย่างหนึ่งที่เราชอบมาก คือเป็นพวกพูดออกไปตามที่คิดไม่ได้ กรณีเดียวกับเด็กน้อยที่ยังไม่มีพัฒนาการด้านการสื่อสารเพราะไม่ค่อยปฏิสัมพันธ์กับใครอ่ะ อึดอัดอยากจะอธิบายแทบตายก็ได้แต่ปล่อยผ่าน เลยทำให้ดูเป็นคนเย็นชาทั้งๆ ที่แท้จริงโคตรใสซื่อ ฮืออออ เอ็นดูแรง ตอนอ่านนี่อินกับการเอาใจช่วยให้นางหลุดพ้นจากปมในใจสุดๆ

     ส่วนพระเอกนี่แก่แดดตั้งแต่เด็ก อยู่ประถมก็มาเต๊าะนายเอกที่อยู่มัธยมปลายแล้ว นับถือในความทุ่มเทพยายามและรักมั่นคงของน้องมาก เอาใจเราไปเลย สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าปลื้มปริ่มกับพระนายที่ต่างก็ซิงทั้งคู่ นิยายวายที่พระเอกซิงนี่แม่งหายากยิ่งกว่างมเข็มอีก

 

คะแนน : 5/5

*การให้คะแนนขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคล*